Ο βασιλιάς της Ασίνης

Ποιος άραγε να ήταν αυτός ο περιβόητος βασιλιάς που ο Σεφέρης του αφιέρωσε ένα ποίημάτου; Ξεχασμένος απ' όλους και τελείως άγνωστος. Μόνο ο Όμηρος τον αναφέρει στην Ιλιάδα του όταν απαρριθμεί τους βασιλειάδες που συμμετείχαν στην μυθική εκστρατεία των Αχαιών: "Ασίνην τε" και τίποτ' άλλο. Κι όμως υπήρξε βασιλιάς κάποιου λαού κατά τους Μυκηναικούς χρόνους, με τα μεγαλοπρεπή ανάκτορά του, τον χρυσοποίκιλτο θρόνο του, ασφαλώς κάποια βασίλισσα, το στρατό και το στόλο του, τους αυλικούς, τις αυλητρίδες του και την απέραντη εξουσία στο λαό του.

Τι απέμεινε απ' όλη αυτή τη δύναμη, τη δόξα και τη μεγαλοπρέπεια; Τα χαλάσματα του κάστρου της πολιτείας του μόνο και ο βασιλιάς ο ίδιος ένα κενό. "Τα παιδιά του αγάλματα, τα καράβια του αραγμένα σε άφαντο λιμάνι, κι οι πόθοι του φτερουγίσματα πουλιών", λέει ο ποιητής.

Η ματαιότητα της ζωής και της εφήμερης παρουσίας μας στη γη, περιγράφεται από τον Σεφέρη σ' αυτό του το ποίημα. Πού είναι ο βασιλιας της Ασίνης; Τί απομένει από κάθε ζωντανό πλάσμα τελικά; Ένα απέραντο κενό και μια στιφή θλίψη, μαζί με την υπαρξιακή μας αγωνία.

                     Ασπιδοφόρος ο ήλιος ανέβαινε πολεμώντας

κι από το βάθος της σπηλιάς μια νυχτερίδα τρομαγμένη

χτύπησε πάνω στο φως σαν τη σαίτα πάνω στο σκουτάρι:

"Ασίνην τε   Ασίνην τε..." Νάταν αυτή ο βασιλιάς της Ασίνης

που τον γυρεύουμε τόσο προσεκτικά σε τούτη την ακρόπολη

γγίζοντας κάποτε με τα δάχτυλά μας την αφή του πάνω στις πέτρες.